Joost Klein had uitdrukkelijk en meerdere keren zijn excuses aangeboden. Waarschijnlijk besefte hij al snel dat hij een fout had gemaakt, en probeerde te redden wat er te redden viel. Tevergeefs. In een tijd waarin alles kan en mag, waarin we pleiten voor openheid over fouten, voor kwetsbaarheid, is het in de echte wereld maar […]
Zij kwam terug van de camping-wc. Ik ging erheen. In een opwelling besloot ik dat terloopse moment stil te zetten en drukte haar tegen me aan. Ze drukte niet terug. Ik legde mijn wang op haar kruin en heel even trok die vakantie van een jaar of zes geleden voorbij. In een oude Volkswagenbus toerden
Haar baby was een paar dagen oud toen ze hem in een draagdoek deed en op de fiets stapte. Het was een half uur naar de andere kant van de stad waar de nieuwe school voor haar achtjarige dochter zat. Speciaal onderwijs, want voor de reguliere scholen in de buurt was haar spanningsboog te kort.
‘Ik krijg zoveel stress van dit gesprek.’ Donderdagavond keek ik met mijn tiener (15) naar Op1 waar het ging over Andrew Tate. Een TikTok-influencer verdedigde Tate, een mediapedagoog waarschuwde voor hem en verklaarde zijn aantrekkingskracht. Mijn zoon kreeg stress omdat de rest van de tafel die – op Alexander Klöpping na – zo’n twintig jaar
Tate en de tienerjongens Lees verder »
Haar ‘hoi’ zorgde ervoor dat ik me omdraaide op mijn stoel. Haar stem net wat te hoog, de toon net wat te vlak. Zoals ik tien jaar geleden wist welke huil ‘ ik ben moe’ betekende en welke ‘ik heb honger’, ken ik nu ze in groep 8 zit feilloos het verschil tussen de ademloze
Ben je misschien heel perfectionistisch, dat je daarom zo lang over je huiswerk doet?’ Mijn dochter lacht besmuikt. ‘Nee.’ ‘Is je moeder dan perfectionistisch?’ De juf kijkt veelbetekenend naar mij. Ik twijfel even voor ik ontken. Want ik zit mijn 11-jarige dochter regelmatig achter de vodden. In groep 8 heeft ze – vind ik –
Goede dingen maken of alles goed willen doen Lees verder »
‘Maar zo ga je 3 Havo natuurlijk niet halen.’ ‘Oh,’ zei mijn 14-jarige zoon. ‘Maar ik heb geen last van mijn ADHD.’ De jeugdarts vroeg naar zijn cijfers, hij antwoordde dat die ‘prima’ waren, waarna ze mij bedenkelijk aankeek. ‘Ouders denken daar vaak heel anders over.’ Ik zei dat we inderdaad konden botsen over de
‘Maar het is natuurlijk ook geen literair boek!’ Iemand maakte deze opmerking gekscherend nadat mijn boek ‘Daar praten wij niet over’ was verschenen. De woorden gonzen nog wel eens door mijn hoofd. Niet omdat ik pretendeerde dat ik een literair hoogstandje had geschreven, wel omdat precies dat predikaat me lang tegenhield om een boek te
Deze onheilspellende zin is te lezen op de kaart waarmee mijn grootouders in juni 1945 hun huwelijk aankondigden. Mijn opa Marius van Beek zat een groot deel van de oorlog ondergedoken vanwege zijn rol in het Nijmeegse verzet, mijn oma Sacha was de dochter van Ed Gerdes, kunstschilder en secretaris-generaal van het ministerie van Volksvoorlichting
Dit geheim is groot Lees verder »
‘Hij is wel echt een doorzetter hoor,’ hoor ik de moeder zeggen. ‘Zeker! En dat zien we graag. Ik verwacht voor jou geen problemen in drie VWO.’ Terwijl het gelach van de docente Nederlands en de ouders weerkaatst in de gang, voel ik iets opborrelen in mijn maag. Al zeker twintig keer zat ik de