Tate en de tienerjongens - Miloe van Beek

Tate en de tienerjongens

‘Ik krijg zoveel stress van dit gesprek.’
Donderdagavond keek ik met mijn tiener (15) naar Op1 waar het ging over Andrew Tate. Een TikTok-influencer verdedigde Tate, een mediapedagoog waarschuwde voor hem en verklaarde zijn aantrekkingskracht. Mijn zoon kreeg stress omdat de rest van de tafel die – op Alexander Klöpping na – zo’n twintig jaar ouder waren en inhakte in op de influencer en omdat Op1 en de meeste andere media alleen korte uitsnedes en heftige quotes laten zien . Bij mijn zoon en zijn vrienden spreekt Tate tot de verbeelding. Als ik social media mag geloven is hij daarmee ook uitschot, onopgevoed en gebrainwasht. Zo las ik op Twitter: ‘gelukkig heb ik zelfdenkende kinderen grootgebracht die dit soort types loosers vinden’ en ‘mijn kinderen zijn tenminste verstandig en lopen geen influencers achterna.’
Interessant vind ik dat, perfecte kinderen. Mijn zoon is dat niet. Hij zit vastgeplakt aan zijn telefoon en zijn PS, grossiert in onvoldoendes, vindt school extreem saai en zijn associatieve brein kan moeilijk uit de voeten met het analytische systeem. Dat frustreert hem wat zich uit in nog meer desinteresse en gamen. Maar er is ook een andere kant. Hij is gek op zijn oma, op zijn acht jaar jongere neefje, heeft een scherp gevoel voor sociale verhoudingen, wenst zijn docenten na de les een fijne dag en vindt dat Sarina Wiegman bondscoach moet worden.
Vorige week hadden we voor zijn verjaardag twaalf veertien- en vijftien jarigen over de vloer. Ze kwamen na het lasergamen en verstoppertje spelen (ja echt) binnenvallen en verorberden binnen twintig minuten vijftig pannenkoeken, een bus poedersuiker, anderhalve fles stroop, twee flessen cola en een fles 7Up. Ik kon het opspelende testosteron ruiken, zag ze duwen en trekken aan elkaar, voelde hoe ze hun identiteit aan het zoeken waren in een wereld waarin het veel gaat over genderneutraliteit en grensoverschrijdend gedrag. Hoe moet dat met meisjes als alles wat je doet op social media beland, hoe vraag je toestemming als toenadering zoeken al spannend is? Deze jongens steken vuurwerk af in een fietstunnel, zoeken grenzen op en kukelen er soms overheen, zetten zich af, willen rijk willen, liefst met gamen of influencen en later in Dubai wonen. Naïef? Zeker. Maar ook normaal jongensgedrag, normale jongsdromen die ik bijna niet meer durf te delen. Want jongensgedrag is niet iets dat we nog heel erg lijken te tolereren.
Sinds ik een boek schreef over de weg die mijn overgrootvader aflegde naar prominent NSB’er vraag ik het me vaak af: moet je populisme veroordelen om een grens te stellen of de dialoog voeren? Ik geloof steeds meer in dat laatste. In verbinding houden en meer en andere mannelijke rolmodellen tonen. Veel jongens zien in Tate in een vaderfguur, een vader die er blijkbaar op andere plekken niet is (iets waar ook invloedrijke Nederlandse mannelijke influencers met ‘nieuwe lichting’ programma’s handig op inspelen.) Als we de populisten nou eens wat minder aandacht geven, wat minder oordelen en ons als ouders en samenleving meer inspannen om jongens binnenboord te houden, ze niet wegzetten als loosers of heiligen die nooit over de scheef gaan, als we ze vragen wat ze lastig vinden op school, in relaties en meer met ze op pad gaan. Dat voorkomt meer populistische aanhang dan een sterk oordeel.

Miloe van Beek

Freelance journalist, auteur, schrijf & blogtrainer. Ik geef schrijf- en blogtrainingen voor zzp-ers en ondernemers die met verhalen in contact met hun klanten willen komen.

3 gedachten over “Tate en de tienerjongens”

  1. Je onzekerheid is logisch en herkenbaar. Echter projecteer vooral je eigen angst niet op je kind. Vertrouw erop dat hij zelf ook dingen doorziet. Laat hem omringen het omzetten in actie. Ps. Nieuwe lichting is prachtig, denk dat je de oprechtheid erachter niet goed begrijpt. Zou je zoon goed doen later denk ik👍
    Ps2. Voor een tekstschrijfster zitten er behoorlijk wat tekstuele foutjes in. Wellicht iemand laten nakijken eerst.

  2. Je onzekerheid is logisch en herkenbaar. Echter projecteer vooral je eigen angst niet op je kind. Vertrouw erop dat hij zelf ook dingen doorziet. Laat hem omringen het omzetten in actie. Ps. Nieuwe lichting is prachtig, denk dat je de oprechtheid erachter niet goed begrijpt. Zou je zoon goed doen later denk ik 🙂
    Ps2. Voor een tekstschrijfster zitten er behoorlijk wat tekstuele foutjes in. Wellicht iemand laten nakijken eerst.

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven
0 Shares
Share
Tweet
Share