Huilen
Ik las een stukje over huilbaby’s en welk trauma dat kan veroorzaken. Het zorgde ervoor dat oud schuldgevoel werd aangewakkerd en ik me afvroeg: waarom is er zo weinig hulp voor moeders die dit meemaken?
Ik las een stukje over huilbaby’s en welk trauma dat kan veroorzaken. Het zorgde ervoor dat oud schuldgevoel werd aangewakkerd en ik me afvroeg: waarom is er zo weinig hulp voor moeders die dit meemaken?
Aanstaande donderdag 20 mei rolt mijn boek van de drukpersen, een paar dagen later zal in het de boekhandels te koop of te bestellen zijn. Wil je het als eerste thuisbezorgd hebben met een krabbel van mij erin, bestel ‘m dan hier. Eerst wat lezen? Het boek bekijken en een fragment lezen? Klik dan hier
Daar praten wij niet over: leesfragment Read More »
In november 2020 zat ik met mijn vader op een bankje ergens bij de hei bij Ede. Ik keek gebiologeerd naar een grijper die steeds een nieuwe stapel herfstbladeren oppakte en losliet in een kiepwagen. Er waren nare woorden gezegd, ik had eerst gehuild en was daarna boos geworden en vroeg me af of herfstbladerenopruimer
Er is al veel gezegd over Martijn Koning, Baudet en Jinek maar de hele toestand blijft mij dwarszitten. Of Koning grappig was, daar valt over te twisten, maar wat ik echt niet snap is dat er excuses worden gemaakt aan iemand die pleit voor vrijheid van meningsuiting en het onbeperkt bespotten en beschimpen van anderen.
Populistische cherry picking Read More »
Ik kocht onlangs het boek ‘Romanschrijver van beroep’ van een van mijn favoriete schrijvers Haruki Murakami. Ik weet nog dat ik een jaar of vijf geleden met lichte tegenzin aan zijn eerste boek begon. Ik dacht het langdradig en saai zou zijn, maar niets bleek minder waar. Marukami schrijft heel toegankelijk en heeft toch een
Wie beslist of je een schrijver bent? Ik luisterde deze week tijdens het wandelen een podcast van Elizabeth Gilbert waarin ze sprak met stand-up poet Hope Hill. Hill voelt zich een dichteres, maar de stemmetjes in haar hoofd vertellen haar steeds dat ze niet goed genoeg is en de angst voor kritiek weerhoudt haar van
Ze was bang dat ze aan haar treurigheid-tax zat, appte ze over een stuk dat ze schreef. ‘Mooi woord, treurigheid-tax!’ appte ik terug. ‘Maar het bestaat niet.’ Veel mensen schrijven liever over leuke dan moeilijke periodes. Bij mij is het andersom. Het is bijna een missie om te schrijven over de dingen die we niet
‘Schat. Misschien kun je dit beter zelf vertellen, uit je hoofd? En dan de klas inkijken?’ Mijn negenjarige kijkt me boos aan, knijpt in het printje waar haar uitgeschreven spreekbeurt op staat. ‘Straathonden wonen vaak in warme, arme landen,’ leest ze op benepen toon voor. Het is haar eerste echte spreekbeurt, waar ze wekenlang fanatiek
‘Mama. Wanneer wist jij dat je kinderen wilde?’ Mijn gezicht hangt vlak boven dat van haar, de echo van de klapzoen die ik haar een paar seconden geleden gaf, zoemt nog na in mijn oor. ‘Tsjee. Wat een leuke vraag,’ zeg ik terwijl ik overeind kom. ‘Eigenlijk wist ik heel lang niet of ik kinderen
‘Je had maar één taak.’ Mijn opmerking over de naar karton smakende rijstkorrels was grappend bedoeld, maar aan de blik van mijn man zag ik direct dat hij daar anders over dacht. Hij had gekookt, iets wat hij om allerlei redenen niet vaak doet, ik was een rondje gaan hardlopen. Eenmaal aan tafel bleek de
Toenemende irritaties Read More »